Het is te mooi om waar te zijn,
ik en zonder pijn.
Dat zijn alleen dromen,
die vast nooit meer uitkomen.
Ben ik een keer gelukkig dan gebeurt er weer dat,
ik word het inmiddels spuugzat.
Is er niets aan de hand dan ga ik naar het verleden,
( maar) je moet juist leven in het heden.
Ook al wil je niet dat het was gebeurd,
maar je hebt nu wel lang genoeg getreurd.
Iedereen wordt het vast zat,
maar ja ik voel nog steeds wat!!
Verdriet, gemis en pijn,
kan dat ook OOIT over zijn?
Of blijf ik hier mee leven,
wanneer ben ik hierover uitgeschreven?