Ik liep hier in de duinen van Bergen
Wist niet welke kant ik op moest gaan
Dus ik liep maar
Toen ik de weg kwijt was
Voelde ik me even alleen
Voelde de wind in mijn rug
Deed jij dat?
Het voelde alsof je bij me was
Alsof je me iets wilde vertellen
Want je zou mij nooit te lang laten dwalen
Altijd als ik het echt nodig heb kom je me halen
Het voelde fijn
Voordat ik het wist vond ik de weg terug
Ook al kwam ik heel ergens anders uit
Was de weg terug des te verassend
Zag stukken die ik nog niet eerder had gezien
Opeens liep ik rechtop en vol vertrouwen
Voelde me gesterkt en gehoord
Ook al was je maar je briesje
Blies je me vooruit
Voelde een hart vol mededogen
Plots was daar een lach op mijn gezicht
Ik weet nu dat je kan lopen en lopen
En kan hopen en nog meer hopen
Maar dat hoeft niet
Alles wat je moet vinden
Vindt jou vanzelf
Ik zette mezelf open toen het kwam
Toen jij kwam
Al ben je er dan niet fysiek
Ik voel je en bedank je
Dat je me toelaat
Voorheen begon ik dezelfde weg
Maar verdwaalde ik in een web van negativiteit
Toen was er niets wat me vooruit blies de juiste kant op
Soms komt het terug en brengt het me verder van huis
Dan ga ik terug naar de duinen van Bergen
Waar mijn lot mijn gedachtes bepaalt
Waar mijn gedachtes komen tot een slot
In het lot
Stroejaro: | Dinsdag, september 08, 2020 07:39 |
Klasse, schitterend geschreven. | |
september: | Maandag, september 07, 2020 18:50 |
Zo intens mooi geschreven Reinster. Klasse. Vriendelijke groet. | |
Smj2016: | Maandag, september 07, 2020 18:13 |
Wat een mooi gedicht , ik snap je gevoel helemaal .. dit voelt als een ziel connectie , heel intens maar mooi . Liefs samantha | |
teun hoek: | Zondag, september 06, 2020 19:35 |
fijn dat te ervaren. th | |
ILse Bruintjes: | Zondag, september 06, 2020 19:04 |
succes en je goed beschreven. | |
Auteur: Reinster | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 06 september 2020 | ||
Thema's: |