Ik heb mijn hart geopend
voor de wereld, om
me heen en
zoveel vreugde en
verdriet ontvangen in
mijn geest.
Deze wereld kan je
kennelijk niet veranderen,
je kan niet tegen de richting
van rivier zwemmen,
nee.
Dan dien ik enkel
door jouw ogen
te kijken naar het leven.
En dat kan alleen op
momenten dat
jij dat permitteert om
te realiseren.
Om tot perceptie te mogen
komen door je ogen,
je hart, dien ik me volledig
tot je beschikking te
stellen.
En dat kan alleen maar
op reine zuivere momenten
met mondiale ogen.
Leid ons naar het juiste pad,
mijmer ik zacht.
01-10-2020
Horizon01: | Vrijdag, oktober 02, 2020 17:35 |
Dankje Clarice voor je aardige woorden. Groetje, | |
Clarice: | Vrijdag, oktober 02, 2020 16:51 |
Een pleidooi voor waarachtigheid, zo lees ik het. Erg mooi gedicht, Horizon01. Gts Clarice | |
Horizon01: | Vrijdag, oktober 02, 2020 13:22 |
Bedankt Compostje en Hans voor jullie aardige woorden. Groetje, | |
Hans Winter: | Vrijdag, oktober 02, 2020 13:08 |
maar je hart openen om te ontvangen verandert de stroom niet, leg ergens in de weer je eerste kerende steen van een dijk van een krib. groetje, hans |
|
Compostje: | Vrijdag, oktober 02, 2020 11:56 |
Vooral de laatste strofe (paragraaf?)sprak me bijzonder aan. Intens grijpend. Compostje |
|
Auteur: Horizon01 | ||
Gecontroleerd door: Horizon01 | ||
Gepubliceerd op: 01 oktober 2020 | ||
Thema's: |