De Fransen zeggen:
'Tu me manques.'
Jij mankeert aan mij.
Als een homp vlees
uit de buikwand gesneden.
Een luchtledige leegte
waarin ik val,
tastend naar wat
ik weet is weggezogen.
De lange adem van
niks meer voelen,
iemand die niemand werd.
Een naam verborgen
achterin een hartkamer.
Af en toe klopt hij
op de muur en dan
vergeet ik te vergeten.
Het schiet me te binnen.
Een schokgolf
na een bomaanslag
dat ik even moet wegslikken.
Ik streel de fantoompijn.
Ik lach zelfs
een beetje,
want ook al mankeer jij
aan mij,
ik mis je nog steeds.