Verborgen verdriet
angst om het niets
naïviteit viert hoogtij.
Wezens rondom
aanschouwen, slaan toe
onrust in de cocon.
Wie ben je?
vraagt de blinde
Duisternis blijft
stilzwijgend...
Waar ben je?
roep je vertwijfeld.
Angstig voor het plotse
bevreesd voor het onzichtbare.
Je worstelt met het tastbare...
en toch zegt het je niets.
Kom terug schreeuwt je geest,
laat me niet alleen
Toon me wie je bent!...
Entiteit is verdwenen,
twijfels duiken op
was het er...
of toch weer niet?
Verborgen aanwezigheid
blijft verhuld.
(Eernegem 16 mei 2002)