De steen
De steen heeft een duw gekregen,
Een heel aantal jaren terug.
Toch blijft de steen nu vallen,
Soms langzaam, en soms erg vlug.
De steen maakt onderweg wat uitstapjes,
Probeert wat van het uitzicht te zien.
Probeert hier en daar te genieten,
Maar de wind belemmert het sindsdien.
Steeds als de steen verder valt,
Verstopt hij zich steeds verder in zijn schild.
Hij vind zichzelf lelijk,
Elke keer dat hij harder neer komt,
Word er een stukje steen verspilt.
Het stukje is niet meer te repareren,
Het word nooit meer zoals het was.
Het steentje had dit niet hoeven mee maken,
Als hij had geleerd, wat veilig vallen was.
| Aquarel: | Maandag, juni 12, 2023 03:25 |
| Aangrijpend... je hebt een mooie, beeldende schrijfstijl doordrenkt met lijden... Je raakt me ook in dit gedicht. Ik hoop dat dit beschadigde steentje ooit in warm zachte handen mag landen. Liefs, Aquarel |
|
| Auteur: louca | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juni 2023 | ||
| Thema's: | ||