De maan heeft zijn weg gevonden
Hij schijnt door mijn raam naar binnen
Net als ik wil gaan slapen
Gaan die mannetjes weer beginnen
´Je bent een waardeloos mens´
´Jou aanwezigheid verpest de sfeer´
´Je bent het slechtste wat mij is overkomen´
´Wanneer doe je het nou een keer?´
´Je weet wat je moet doen´
´Je weet wanneer, waar en hoe´
Uiteindelijk ga ik mee praten
Ik vraag mij ook af waarom ik het niet doe
Je kan lachen en hard werken
Maar dat maakt het niet goed
Je bent hier en haalt adem
Je weet dus wat je doen moet
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, maart 01, 2024 02:04 |
| Sterkte en liefs! | |
| EXPLICIT: | Donderdag, februari 29, 2024 20:48 |
| Onder dekens van wolken was het vast niet de maan... | |
| Aquarel: | Donderdag, februari 29, 2024 17:55 |
| Ze roepen ze drammen, juist wanneer je wilt gaan slapen. Soms de gedachten er maar laten zijn. Ik herinner mezelf er dan aan dat de gedachten op zich geen kwaad kunnen, zolang ik er niet naar handel. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Clarice: | Donderdag, februari 29, 2024 16:28 |
| Verwarrend al die gedachten hier beschreven. Heb er zelf soms ook last van. Liefs Clarice | |
| september: | Donderdag, februari 29, 2024 13:39 |
| De maan en de mannetjes van de kritische gedachten. Niet alle gedachten zijn waar. Liefs. Mooi gedicht Louca. | |
| teun hoek: | Donderdag, februari 29, 2024 11:41 |
| er om lachen dan vertrekken zij wel. th |
|
| wytske: | Donderdag, februari 29, 2024 09:35 |
| Heftig, sterkte | |
| Auteur: louca | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2024 | ||
| Thema's: | ||