Ik voel me
alleen
en verward
maar nog niet
beseffend waarom
Die Leegte is een
schreeuwende stilte
van een witte regenboog,
en niet wetend wat
er aan het einde
komen zal.
Geladen met gedachten
en herinneringen
ga ik m'n eigen weg
klimmend omlaag
en dalend omhoog
ergens naartoe, maar ik
weet niet waar
Ik wil hier weg
en toch weer niet
bang
voor wat er zich
achter die muur bevindt
Misschien is het wel
kleur of een zacht
gefluister dat zegt:
"Je bent er,
kom nu maar hier."
Ik ga mijn maatjes allemaal heel erg missen!!!