ik wil je bellen, met je praten
maar waarover, denk ik dan
beter is het je met rust te laten
tot ik werkelijk praten kan
ik ben geen prater
het komt ooit en altijd later
ik schaam me tegenover jou
omdat het lijkt of ik je niet vertrouw
ik zou zo graag alles met je delen
een woord is genoeg, het eerste van velen
helaas, met praten ben ik niet zo vlot
de deur van het gevoelshok zit op slot
ik hoop dat je om mij blijft geven
als ik de moed vind me wat meer bloot te geven
eerlijkheid duurt meestal het langst
dat jij mij dan niet meer aardig vindt....daarvoor ben ik het allerbangst