1988.

Geboorte van een worm . ’’Het mormeldier ’’.


Voorbij ; tijd van pijn en smart,er sijpelt liefde in mijn hart.

Subtiele geur , een bloem zö fijn , te klein om reeds een mens te zijn .

Zelfs storm en regen brengen vertier ;

Het schudt zijn kruin en wordt een dier .



Het beest kijkt angstig om zich heen ; vijandigheid , maar vriend , geen één .

Hij sluipt voorzichtig door het bos ;

Zijn vacht beladen met pus en stof .



Stoutmoedig springt hij door het loof ;

Instinktief bezit hij een geloof .

Zijn logge lijf valt neer in ’t mos ,

De zware pels scheurt van hem los .



Daar ligt het wezen met blote huid ,

Het is de geboorte van een spruit .

De mens die deze vers verzind ,

Is het zaadje van een ongeboren kind .



Nu eerst wat tijd om uit te rusten ,

Daarna kan ’t huilen en ’ t hart verluchten .

Dan komt de tijd van wenen en zuchten ,

Verdrijf de drang om weg te vluchten .



Marth Haesendonckx .