Heer Aragorn liep door het bos,
ongestoord en onbezonnen.
en door zijn jeugdige gedrag,
had hij haar hart gewonnen.
Het hart van Vrouwe Arwen
de schone, mooi en puur.
En zonder eigen medeweten,
ontstak hij plots een vuur.
Een vuur heel wild en ongetemd,
Dat nimmer, nooit, niet werd geremd.
Met een vlam die hoog reiktte,
tot zelfs het sterkste hart bewijkte....
Maar Heer Aragorn, doe doler was,
dacht: die vrouwe is van te hoog ras.
Toen was hij er weer vandoor gegaan,
met vlammend hart bij heldere maan
Reeds vele jaren later,
belde hij bij haar vader aan.
en smeekte daar de goede man,
zijn dochter met hem te laten gaan.
Maar Meester Elrond was welgesteld,
en had de liefdes van Heer Aragorn geteld.
Hij kwam tot een totaal
en gaf zijn schoonzoon een warm onthaal
En zo is het gekomen,
Dat Aragorn en Arwen
nu samen kunnen dromen