Midden in de nacht
donker buiten
stil op straat
Ik lig in bed
lig rustig te slapen
Dan opeens, een nachtmerrie
ik verdrink in een meer
word steeds verder onder getrokken
Ik schrik wakker
krijg geen lucht
Heb de kracht niet
om om hulp te schreeuwen
Ik ben bang
zweet over m'n hele lichaan
mijn ademhaling piept
het voelt alsof ik stik
M'n hoofd bonkt
m'n hart klopt in heel m'n lichaam
Ik hap naar lucht
maar het lijkt of alle zuurstof is verdwenen
De angst slaat toe
ik raak volledig in paniek
waardoor het enkel erger word
Na inhalatie
Word ik wat rustiger
Krijg voor mijn gevoel
na uren weer wat meer lucht
Dan is het eindelijk voorbij
ik dacht dat ik het niet zou redden
Het word weer ochtend
ik ben uitgeput
Uitgeput door het gevecht om lucht
de nacht is voorbij
Net als
DE ASTMA-AANVAL