't begon als een sprookje,
dat ik dit nog mee mocht maken
niet wetend dat ik snel
in de hel zou geraken
je trok je terug uit mijn leven
keerde jevan mij af
totaal geen besef
van hoeveel ik om jou gaf
mijn wereld stortte in,
dacht niet dat ik 't zou halen
ging toen emotie's
naar mijn lichaam toe vertalen
't was op, 't was over
ik kon niet meer lopen
heb letterlijk over de vloeren gekropen
kerst in een rolstoel, starend naar de maan
de kou, de kilte vulde mijn lichaam
tranen in mijn ogen
vinden hun weg naar buiten
een wens, slechts, jouw in mijn armen sluiten
kinderen zien de pijn
doch weten niet wat te zeggen
geen manier kunnen vinden
het ze uit te leggen
slepend over de vloer
iedere meter een straf
op mezelf aangewezen
geen hulp van buitenaf
jij buiten bereik, ik kan niet lopen
werken, dansen of bewegen
slecht bittere pijn, de schreeuw in mij
ondoorgrondelijk, Gods wegen..
tot mijn besluit
niet langer voor de pijn te zwichten
maar mijn aandacht op mijn liefde
voor jou te richten
zo werd de schreeuw in mij, mijn kracht
ik wil naarje toe dus ik beweeg
ik loop weer, dans en zing
maar zonder jou...
voelt alles leeg...