In gedachten rollen de tranen nog over mijn wangen
telkens dat verlangen
Harten werden verscheurd
Waarom is dit nu gebeurd?
Familie, vrienden, iedereen gaf je hun laatste groeten
En toch, zullen we allemaal weer verder moeten
Hoe moeilijk dat ook is,
telkens dat gemis
Ik kijk naar buiten, naar de mooie blauwe lucht
en denk dan met een zucht:
Zou daar boven echt een wonderland zijn, vol met mooie kleuren?
Waarom hebben ze dit dan laten gebeuren
Ik kan er met mijn gedachten niet bij
Het laat me nooit meer vrij
Telkens blijft het in mijn achterhoofd
Het is als vuur dat werd gedoofd.