met gods zegen wij hebben het land verdeeld een tuin geschapen waar ieder zijn deel van de schepping kan maken met groene vingers zwarte aarde strelen knoppen en verwarde bloemen nog even stelen in hun openen naar de zon ik wilde stuifzand duinen en veel wind dacht mij een kind met grote zwarte hond en zee als vagebond alleen het helm is blijven staan bramen hebben alles overwoekerd ik heb ze met gods zegen laten gaan nog hebben wij het land niet afgebakend er is geen strijd want ook eeuwigheid is door de natuur vandaag nog niet te maken wil melker 07/02/2018