de ziel van vrije vlindervluchten koestert herinnering en verlangen gevangen in een stilte van steen en achter mat glas ik laat je reizen en nabij zijn vrijheid jouw taal leeft en is de bloei van elk leven ontsluit het kamerdicht en dat zachte woorden als vleugel-ruisen voelbaar maakt spiegel licht fluistering in liefde door vertedering laat ontstaan omdat het enkel in kleuren en bloeien de tijd en ruimte geeft aan de eerste lente bloemen voor nieuw geboren dromen het beeld diep zwart oplichtend doorheen het wit kristal vervloeit samen en verder gaan over een wereld te voelen in open bloeiende emoties langzaam en steeds opnieuw ontwakend in ons