de vroege duisternis ...
een zwaar gemoed overvalt me als een dief in de nacht,
seizoenen gaan voorbij,
maar bij het het vallen van de bladeren
steeds weer de herinnering ...
aan een pijn
die veilig weggeborgen in mijn hart
weer de neus aan het venster steekt
plots lijkt het weer gisteren
en akelig kort bij,
een traan glipt stiekem in een ooghoek weg,
ik laat me meeglijden
de pijn is mijn getuigenis ...
van een waardevolle herinnering,
die ik diep koester
en altijd zal meedragen ...