Steeds meer
Raken ze het kwijt
Het blad dat hun lijf eens warm hield
Die dagen van volleven
Op weg naar het winterweer
De ontbloting voert een zinloze strijd
Een kind dat bij een laatste zielig hoopje neerknielt
De afgevallen bladeren, zo goed als afgeschreven
Hun kaalheid, door wind en regen overspoeld
Wellicht gaat het later nog flink sneeuwen
En de kou die je dan overal voelt
Krakende takken die uiteindelijk verlangend om het voorjaar schreeuwen