Haar kindje leek op hem. Het was schattig om te zien
Maar voor haar een wrang aangezicht
Toen ze trouwde was ze negentien
De wereld om haar heen werd verlicht
Maar wat moest zij doen, ze moest zich weer verloven.
Met een weduwnaar van stand misschien
Niets er onder en niets er boven
Vanuit het rijk der doden had haar eerste man haar bezien
Zijn mooie meisje die er nu alleen voor stond
Hij schoof haar in de richting van een rijke handelsman
Hun kindje bleef altijd goed gekleed en heel gezond
Maar weer kwam er voor haar geen echte liefde van
Diep van binnen verlangde ze naar de ware man
Zoals men die kende uit boeken en gedichten
Maar ze was verbitterd en het kwam er maar niet van
Voor vreemden op straat en op bals kon ze niet zwichten
Bovendien kwam er een zoon uit haar huwelijk bij
Het was geen onknappe vent
Maar diep van binnen was Madame Francy niet blij
Niemand die het zag want voor velen was ze onbekend
Diep ongelukkig was La madame Francy
Aan Napoleon kwam een einde,
Ze zag het licht van de eerste democratie
Dat was mooi maar haar ziel kwijnde
(Deel 2 van 5 ;) )