vluchtig passeren ik keek om me heen raakte steen en cement maar voelde op dat moment geen enkele vibratie zag wolken en zon in hun herfstig gaan de wereld vluchtig passeren alleen ik bleef daar staan tot een beweging mij riep in het verstoren van stilte door een paar ogen met de soepele gang van geniep een jagende kat bracht mij godzijdank terug naar verbondenheid met het warme leven weg was de pijn van het existentiële besef totaal verlaten alleen op de wereld te zijn wil melker 17/11/2016