Nooit gezien
Ik schrijf het in water
als jij het wil, in lucht
ik roep het van daken
fluister het in ‘n zucht.
Toon het je in gebaren
in gestes, kort en strak
met afgevallen blaren
met letters in ’n stam.
Ik teken het in ’t zand
op borden, langs wegen
met een klungelige hand
opdat jij ’t maar zou lezen.
Doch ieder ziet wat ie wil
hier ’n drama, daar utopie
en dus hou ik me maar stil
en verbijt die stomme adoratie.
Maar mocht ’t gedacht je storen
denk dan niet, dat ik ‘t verdien
en laat me a.u.b. nooit horen:
‘Ik heb het nooit gezien’
Schoonbeek, 7 Jaunari 2013