de tijd mist troostigheid er groeit geen stilte om me heen in de neerslag van geluiden verdrink ik moederziel alleen waar schaduw dagen met donker kort schort het aan licht voor nog enig perspectief de tijd mist troostigheid als zij met lange slagen de uren gaat vertragen chaos tocht in gure vlagen gaat zwart land het witte doek nog dragen ik heb ineens de knoppen omgezet alle voorjaarsbloemen uitdagend voor het raam gezet wil melker 13/01/2015