het schuifelt voort waar is de moed gebleven om je als mens onder de mensen te begeven het schuifelt voort zonder op of om te kijken loerend naar het schermpje gelijken zelden vang ik nog een blik van kijk mij eens aan ik zie jou en hier ben ik samen zon en warmte delen in lichaamstaal de tekens spreken van blij zijn met elkaar in raken herinneringen maken die de dag van dagen scheidt door het ontmoeten van uniciteit wil melker 22/05/2014