Soms reis ik in gedachte
naar de plekken waarlangs
ooit oorlogsvelden waren,
bombardementen,
Op plekken waar misschien
ooit mensen geëxecuteerd
werden.
Soms hoor je het gegil van
onschuldigen der historie
die vroegtijdig aan het einde
van hun leven
kwamen.
Ik zie het gezicht van de stad,
steden die in de avond
verlicht van kleur zijn in
deze donkerte.
En de gedachte van dat wij
allemaal van een stam zijn
maakt me rustig, ver weg
van de herrie van oorlogen,
lichamen die op deze bodem
verspreid en begraven zijn,
de zielen die
naar boven heen zijn
gegaan en wij leven nog
in onze lichamen.
Ooit word je bevrijd van
deze kooi en dan mag je
de vlucht van precedenten
ervaren.
03-12-2023