vandaag had gisteren moeten zijn
dan waren we ooit ter plekke geweest
dat krijg je als dagen zich herhalen,
zich hullen in onderkoeld weefsel
wat er mis ging? We verbreken zwijgen
niet door in woorden te vervallen
uren lijken alsof nooit geweest, hooguit op
een padenstelsel door onbetreden bos
binnensmonds zwelt een letterstroom aan
die uiterwaarden met gedachten vult
want het blijft waterstil. Raak mij aan
onder de huid die ons weerhoudt