Het onvervalste beeld Nagenoeg onbewogen De reflectie die toont helderheid Het water dat in de rust deelt Waarbij de troebelheid allang is vervlogen En stilte heerst als in wijzers zonder tijd Een plek daar aan de waterkant Vogels die speels manoeuvreren Tussen al die lange stengels van dat wilde riet Als in een hoek van ‘niemandsland’ Waar enkel de natuur echt lijkt te regeren Jouw plekje, waar even niemand je ziet