Mijn ademhaling vlakt af
Automatisch, als mijn liefde voor jou
Een diepe zucht ontsnapt uit mijn mond
Ik leef nog,
Ik leef.
Jaren zijn er al verstreken
Wonden geheeld, tranen stromen zelden nog
Dromen, verwarrend als altijd
Maar mijn dag breekt aan, ik ga
Dansend, bekorend, lachend, ik weet
Ik leer, verwonder, bereik en hou vast,
Het is voorbij, nooit hoef ik meer bang te zijn
want de stormen zullen nooit meer zo erg woeden
da ik geen ademhalen meer kan
Wensen zal ik blijven, bidden ook, hoop op een zegen
hoop later, afscheid van toen
nooit meer vluchten, stikken, het uitschreeuwen van de pijn
Deze oogopslag in avondschemering
doet me beseffen dat ik er zal, en wil, zijn