Koud van onmacht
Stil staan de bomen in het veld
Kale takken vormen een silhouet
Nevels in flarden ronddwalend
Er zit sneeuw in de lucht
Rillingen lopen door me heen
Zo buiten in gedachten verzonken
Deze kou, deze rillingen
Komen niet van buiten
Binnenin spelen andere zaken
Gevoelens verdrongen
In onmacht en machteloosheid
Komen ineens omhoog
Haren op mijn armen staan overeind
Het besef, niets te kunnen doen
Ineens, zomaar midden in dat veld.
Zacht begint het te sneeuwen
Het onmacht wordt er door verzacht
Langzaam trekt de kou weg.
Liesjequilt 27 januari 2014