Neem mij mee leek jij te zeggen met in je ogen die melancholische blik Ik moest je pakken Waarom? Dat is niet uit te leggen Het was op dat moment jij en ik De helft van je arm ontbrak mooi was je niet Maar ik zou je maken en stillen, je verdriet Zo ging de tijd voorbij jaar na jaar en altijd in een hoekje van een kast stond je daar En ja, ook met de verhuizing ging je mee Alles uitpakken duurde een poos Maar eindelijk kwam je weer uit een doos En nu sta je naast me op de vensterbank en kijkt me aan Eens zal ik je maken mijn beeldje Pierrot Daar kun je van op aan Beeld gekocht laatste rijnreis met Mama