Weerspiegelingen Rustend en genietend op het grauwe bankje in het gras aan de meanderende plas keek ik in het spiegelende water naar het struweel en het wiegende riet hoe mooi het leven toen nog was nu zoveel jaren later op het verweerde bankje omgeven door fleurig lentetooi spiegelt in mijn ogen hetzelfde wiegende riet laat emoties los, ook voor even het verdriet thuis gekomen kijk ik in de spiegel en glimlach dankbaar voor deze mooie dag en zeg : Lieve Heer een volmondig dankje het leven is toch nog mooi. * Anneke