’s ochtends bij het haangekraai
als nog een nevel over weiden ligt
reiken woorden mij de hand
in schemer van het eerste licht
zij wiegen zich in tedere dans
van verzen die in rijm gebonden
aan strofen geven ware glans
maar ’s nachts bij ’t kaarsgeknisper
vallen mij andere woorden in het hart
zij branden, woeden op de bladen
en krommen zich in diepe smart
sunset 13-10-2017