Ik wil je zeggen hoe ik me voel.
Maar ik weet niet hoe?
Waar moet ik beginnen.
Ik kijk je aan.
En hoop dat je vraagt wat er is.
Maar je zegt niks.
Je weet niet wat je moet doen.
Hints zijn niet jouw sterkste kant.
Ik snap je wel, hoe moet jij dit nu allemaal weten?
Ik wil gewoon dat je me vast houdt.
Dat je zegt dat je me lief hebt.
Dat je me teder kust.
Maar hoe kan ik dat van je verwachten,
als ik me niet los kan maken van hem.
Waarom kan ik het verleden niet laten rusten?
Ik heb alles wat ik wou.
Waarom kan ik dan niet gelukkig zijn?
Waarom wil ik me dan nog steeds snijden.
Gedachtes blijven malen.
Ik snap mezelf niet.
Hoe moet ik dit ooit dan uitleggen aan jou?
Ik kan hem niet loslaten.
Misschien lukt het me ook wel nooit.
Hij zal altijd bij me zijn.
Het is niet jouw schuld,
word er gezegd.
Maar waarom voelt het nu als verraad naar jou.
Jaren geleden is het gebeurd.
We kenden elkaar nog geen eens.
Dus waarom zie ik het niet los van elkaar?
Zo veel gedachtes.
Laat me maar alleen.
Door mezelf te snijden krijg ik weer rust