Dementie
Tranen stromen onverwachts
Momenten van realisatie komen voorbij
Tig jaren lijken veel te kort
Jij bent straks niet meer jij
Angst grijpt me bij de keel
Voor alles wat straks komen gaat
Het is nu al goed te zien
Jij verliest straks de rode draad
Mens oneerent is het om te zien
Hoe jou blik uit jou ogen verdwijnt
Je bent nog steeds dezelfde persoon
Maar het stukje ´jij´ wordt steeds verkleint
Onwennig zal het blijven
De andere woorden die je kiest
Ze bevestigen echter enkel
Dat je dit gevecht met deze ziekte verliest
Pijnlijk gaat het worden
Als we afscheid nemen van de oude jij
En dan later nog een keer
Dan is het voorgoed voorbij
Met veel liefde herinner ik je nu nog
Aan alle herinneringen die we hebben meegemaakt
Als één van ons ze kan benoemen
Zijn we ze nog lang niet kwijt geraakt