mijn brieven als je ze al leest zijn als Dante aan Beatrijs niet heel nodig alleen maar steken onder het water niet naar jou toe in mijn eigen benen dat ik niet zal lopen nergens meer kan gaan om mijzelf te dwingen eigen liefde te vinden in het bittere van bestaan soms wil ik het niet meer maar die gedachte is meestal snel weer weg, toch zal ik verder moeten blijven vrezen voor de ondoordachte emotie die mijn gehele systeem in een chaos wil doen achterlaten in het vuur van een zelfgecreerde hel op aarde, voor wat aandacht dat besteed diende te worden aan de apocalyptische beelden die God mij deed laten zien van een wereld vernietigt door een vuur gemaakt van bommen dat mijn hoofd op jonge leeftijd deed verlangen naar een plek waar rust en reinheid mij zou verlossen van de angsten die mij achtervolgen het enige dat ik zou willen weten is of ik het nog kan herroepen zoals men zei dat ik kon doen al is het maar voor jullie mooie vrouwen die een kans mogen krijgen het een keer anders te doen dan de bloeddorst van enge mannetjes die niks anders doen dan de wil van een vuurspugende aap in de kosmos te vervullen omdat hij ruzie met God heeft