Het geschrevene
De avond splijt zich
in dag en de nacht
traag verdwijnen schaduwen
bovenop de stilte van
kleurige alledaagse dingen
stromen gedachten
in beheerste vorm door het brein
bepalen gestaag de gangen
de zin van iets,
het ‘zijn’ van het oude kind
onderga dat het geschrevene
langer blijft hangen
dan het gesproken woord
dat stil verwaait in de
nachtelijke wind
als gespleten schaduwen
tot niets
en accepteer het‘zijn’ omdat
het is
wat het is
*
Anneke