Hier zit ik dan bij de rustgevende zee,
Samen met mn gedichtenschrift en muziekje want die heb ik mee.
Ik zit hier om na te denken over mijn leven,
En of ik nog wel zoveel héb om te geven.
Waarom alles gebeurd met een reden,
Waarom ik niet gelukkig mag/kan zijn, hoe vaak heb ik daarvoor wel niet gebeden.
Waarom ik verschillende mensen moet haten,
Waarom mensen waarvan ik zo van hou, me in de steek laten.
Waarom ik zo bang moet zijn,
Waarom ik overal achtervolgd word door die pijn.
Waarom mensen mijn leefdesvreugd moeten bederven,
Waarom mensen waarvan ik hou moeten sterven.
Waarom ik zolang moet wachten,
Op het geluk in mijn gedachten.
Waarom ik het leven zie met andere ogen,
Waarom mensen me in de steek lieten, of bedrogen.
Gaat dit zo mijn hele leven door?
Ik hoop het niet want daar steek ik mn stokje voor.
Zoveel vraag ik toch niet, alleen een klein beetje geluk,
Want ik kan zo niet meer, dit maakt me helemaal stuk.
Zoveel pijn zit er nog van binnen,
Maar ik geef niet meer op, Dit gevecht zal ik winnen.
Eens zal ik krijgen wat mijn hartje begeert,
En de liefde van mijn leven, die de sleutel tot mijn hart beheert.