Als ik mijn handen uitstak,
zou jij ze dan grijpen.
Net als een nieuwe kans,
een toekomst van ons samen zijn.
Als ik je zou kussen,
zou je daar dan op in gaan.
Net als een nieuw gevoel, een nieuwe ervaring voor jou,
al is die kans maar klein.
Als ik van je zou houden,
zou jij me dan beantwoorden,
gewoon omdat het onders onbeantwoord blijft.
Als ik zou huilen,
zou jij dan huilen,
net als ik, maar dan diep van binnen,daar waar je hart nog voelt.
Zonder dat ik daar iets van zou zien,
gewoon omdat jij nu eenmaal niet weet hoe en niet waarom.
Wat is dan nog gevoel?
Voor jou en mij, tussen ons?
Niets meer dan een cliche,
omdat het zo zou horen.
Niets meer dan gevoelloos
kort gezegd; niets.