Damme
Traag drijft de nevel door de beemden
waar koeien traag herkauwend
naar de kudde schapen staren
die roerloos zich in ‘t water spieg’len
waarin een eenzaam visser weer zijn lijntje werpt.
Plots zingt het ijle klokkenspel
een tijdloos lied dat zich
omheen de oude gevels spint.
Die, verlost van overtollig ballast
weer uit hun eigen as verrijzen.
Maerlant staart vorsend
naar de mensen aan zijn voeten
die turen door hun lenzen:
niets verandert in de eeuwen die zich binden
tot een Spiegel Historiael!
Rob