Ooit liep ik in het dal van duisternis
niemand lachte naar mij(dacht ik), ik had niets maar dan ook niets op een rij.
Niemand kon mij gelukkig maken, maar ik had het mis.
Met jouw chatten gaf mij telkens weer zere kaken van het lachen, met jouw bellen gaf mij geen reden om terug te kijken in de tijd waarin ik alleen nog maar kon katten.
Met jouw woorden gaf je mij een nieuw leven
een nieuwe ik was geboren, en eindelijk was die rare ik verloren.
Naar jou kijken kan ik uren, je lieve lach en die twinkelende ogen ,
jij maakte mijn hart weer open,
Het is toch wonderbaarlijk, twee mensen die zitten te chatten blijken echt bij elkaar te kunnen horen.
Het was verrast voor jou en mij en voor iedereen om ons heen dat liefde verder rijkt dan die vier muren om ons heen.
Lieve Alex,
jij maakt mij blij,
jij geeft mij liefde,
jij geeft mij je hart
en ik............. ik geef je mijn liefde die zolang verborgen zat in mijn hart
ik geef je mijn lach die ik in het verleden telkens vergat
ik geef je mijn hart .........die ooit gesloten was ,maar door een droom is geopend.........voor jou.