Asta, mijn lieve Asta, waarom ben je heengegaan?
Ik heb toch zo`n verdriet om jou, jij hebt me altijd goed verstaan.
Asta was de liefste hond voor mij, en als ik soms verdrietig was, dan maakte hij me blij!
Asta was veel trouwer dan een mens, want als ik soms verdrietig was, verstond hij steeds mijn wens.
Asta was deliefste hond voor mij, en ik weet zeker dat die schat de trouwste was, jazeker, zo was hij.
Hij gaf me dan zijn lieve poot, maar Asta werd ziek en zwak, en nu is asta dood.
Asta was de liefste hond, hij blijft in mijn gedachten,
en als ik zelf ook heen zal gaan, zal Asta op mij wachten.