alles wat ik graag wilde zeggen heb ik aan je verteld
en echt, ik stond een beetje verstelt
ik dacht dat ik maar 1 iemand kende die altijd het juiste ding wist
antwoorden of alleen maar luisteren, hij heeft zich nooit vergist
jij lijkt op hem, zo ben jij ook
bij jouw heb ik zo'n gevoel, jij zal me nooit laten staan in de rook
volgens mij vond je het wel erg, want na mijn verhaal
wilde jij absoluut een antwoord geven, maar dat von ik abnormaal
ik had je niet eens een vraag gesteld
maar gewoon mijn verhaal vertelt
en dat je geen antwoord had vond ik helemaal niet erg
het is voor mij net een berg
die ik zonder hulp beklimmen moet
nu gaat het nog niet zo goed
maar dat komt hopelijk nog wel
ik hoop ook dat het gaat een beetje snel
want dit wil ik niet
en jij bent vast wel iemand die inziet
dat ik de enige ben die hier een antwoord op kan zoeken
en dat vind ik niet in boeken
nou ja, laten we zeggen: de tijd zal het leren
maar als datgene wat ik vrees echt zo is, zullen veel mensen me de rug toekeren
al zal ik echt niet de enige op school zijn
het is en blijft natuurlijk niet fijn
maar als het echt zo is
want misschien heb ik het wel hartstikke mis
dan zal ik hopelijk geen vrienden kwijt zijn
zoveel "echte vrienden" heb ik namelijk niet, en als ze weg gaan doet het veel pijn.
jij doet dat toch niet?
want dan doe je me veel verdriet
ik denk het niet, want toen je het hoorde deed je ook aardig gewoon
en jij zal (hopelijk) niet denken: dat is haar verdiende loon
wat ik nu zeg klinkt wel heel dom
maar toch, als het zo is en ik vertel het, zal het inslaan als een bom
dat vind ik niet fijn
maar het zal wel zo zijn