alsof
zo staan we hier
te zwijgen
hopend
op herhaling van
verleden
ik kijk naar je
vervaagde kleuren
in een vervreemd
gezicht
de poes strijkt langs mijn benen
boven klinkt het gedreun van
te harde muziek maar wij,
wij zijn doof door deze stilte
tussen ons
haast geluidloos vormen mijn lippen
leugens die de waarheid moeten
verzachten. Alsof dat nog kan,
alsof ik dan weer van je zou houden,
alsof ik niet meer zou doen
alsof
de bus van half tien rijdt door de straat
ik denk dat ik maar eens opstap
© Linda Bäcker
augustus 2002