Tranen maken mijn beeld wazig,
Maar ik heb het niet door.
Je snapt niks van mij,
Dus waar doe ik het nog voor.
Telkens weer opnieuw beginnen,
En dan snap je het weer niet.
Luister je wel,
Want ik haat het toen je me achterliet.
Weer een nieuw begin,
Ik zeg je wat ik voel.
Een paar dagen later weet je het niet meer,
Weer een onbereikt doel.
Ik vertel mijn gevoelens,
En jij walst eroverheen.
Dat doet zeer,
En het is gemeen.
Voel je wel wat voor mij,
Je zegt; ja.
Maar je weet niet eens wie ik ben,
En waar ik heen ga.
Ik wil niet opgeven,
Dus ik probeer het nog 1 keer.
En als je het WEER verpest,
Wil ik niet meer.
Wil ik niet meer praten,
Wil ik je niet meer zien.
Wil ik geen moeite meer doen,
Dit doet je zeer misschien.
Maar die pijn voelde ik,
En dat weet je niet.
Maar het deed zo zeer,
Toen je mij voor HAAR verliet ...
Michelle van Hal