Daar lag ik dan,
huilend op mn bed,
Had me weer eens niet,
tegen de tranen verzet.
Kon gewoon de tranen,
even niet meer aan,
Het vechten ertegen,
had me ff teveel pijn gedaan.
Wanneer het moet,
kan ik egt wel lachen,
gewoon ff vrolijk zijn,
wanneer ze dit verwachten
Niemand mag tranen zien,
hoevaak die er ook zijn,
Niemand hoeft tog iets te merken,
van het verdriet en de pijn?
Maar ik praat soms wel,
via het internet.
Ja echt seriues,
gewoon via een chat.
Chat is een makkelijkere manier,
om toch te praten over je verdriet,
Dat zal wel komen,
omdat er niemand is die je ziet.
Je kan gewoon huilen
wanneer je dat wil,
Mag iemand het niet weten,
dan hou jeje daarover toch stil?
Maar in real life,
is dat heel anders,
En 'je tranen' worden daar,
ineens je grootste tegenstanders.
Wat kan je zeggen,
zonder dat je het moeilijk krijg,
En helpt praten wel,
als je het 'moeilijkste' verzwijg?
In RL kanje gewoon niet huilen,
het gebeurt me alleen steeds weer,
En wat als iemand het toch ziet?
tja dan is die je 'vriend' ineens nietmeer ?
Dus wanneer ik praat,
zal dat altyd via chat blijven,
Het helpt ook wel,
wanneer je erover kan schrijven.
Heb geleerd om op die manier,
iemand te vertrouwen,
En dat er echt wel mensen zijn,
waar je op kan bouwen.
Wil diegene ook bedanken,
waar ik steeds weer mee praat,
Bedankt dat jullie er voorme zijn,
wanneer het ff niet meer gaat..