Hij hield mijn hand vast
we liepen over de dijk
mensen passeerden
staarden me aan
en ik huilde
mijn adem stokte
ik kon niet meer ademhalen
even leek het
alsof ik ging vallen
of alles zwart zou worden
en ik me
uiteindelijk
zou laten vallen
gewoon vallen
en vrij zijn
van al die vragen
al die leugens
maar ik viel niet
ik bleef doorgaan
bleef luisteren
naar wat hij
te zeggen had
en ging bij elke zin
nog wat meer weg
weg van mezelf
weg van waar ik was
hoe ik was
ik verdween
ik lostte op
in mijn tranen