Stilte kennen ze niet,
het eerste wat ze hoorde,
waren geluiden van geweld,
inslagen van bruut terreur,
kreten van wanhoop en pijn...
Iets moois zien ze niet,
het eerste wat ze zagen,
was een totale verwoesting,
van gebouwen en mensenlevens,
bedolven onder puinhopen...
Stilte...hoor hun jammer beklag,
de zilte oorlogstranen vloeien,
een jeugd door hellevuur ontnomen,
barbaarse weerschijn op jong "geluk",
in vals levenslicht...
Oorlogskinderen zijn geen kinderen,
ze zijn even oud als de stenen,
van de eerste puinhopen,
met uitgestrekte armen,
in de richting van "vrede"...