Het begon toen allemaal zo mooi en onbedacht
maar dat het zo zou lopen had ik nooit gedracht.
In het begin kon niets ons schelen,
niet het leeftijdsverschil of dat we weinig tijd konden delen
De tijd dat we bij elkaar waren
was zo mooi, zo geweldig
zo intens zal ik liefde nooit meer ervaren.
Maar na een tijdje begon het leeftijdsverschil toch een rol te spelen
en namen we geen genoegen meer met de weinige tijd die we konden delen.
Door de afstand en alles dat erbij kwam
moesten we elkaar laten gaan.
En daar was die hoor: mijn eerste echte traan!
Toen ik mezelf de volgende daag aankeek
had ik een gevoel, ik was niet eerlijk tegen mezelf
Maar wat moet je in deze wereld anders doen?
Misschien is het zo maar beter en herrinner ik die eerste langverwachte zoen! (toen alles nog zo mooi was)