Het regen stroomt langs me ruit,
het is alsof het weer om me huilt.
alsof het weer begrijpt wat ik bedoel,
en hoe ik me nu voel.
ik zou graag willen schreeuwen en gillen,
ik heb het koud en lig te rillen.
al weet ik zelf nie precies waarom,
ik voel me af en toe gewoon zo dom.
maar ik heb geen reden mezelf zo te voelen,
ik heb vrienden, ben gezond en bereik veel van me doelen.
toch heb ik dat vreemde gevoel.
en er is niemand die begrijpt wat ik bedoel
ik heb nix om te klagen
maar af en toe heb je gewoon van die dagen
dat ik gewoon mezelf niet ben
en het liefst voor alles hard weg ren
er is iets maar ik weet niet wat
misschien mis ik iets wat ik nooit heb gehad!