Kinderlijke onschuld kijkt reikhalzend
uit naar het begroeten van deze dag.
Het kleurrijke tapijt van de
met speelgoed volgestouwde kamer,
is niet langer bij machte het centrum
van zijn aandacht te zijn.
Terwijl minuten aanzwellen tot uren
maken vadergezinde verlangens hun
opwachting in zijn gewenste
verloop van dit etmaal.
Een ontluisterend telefoongesprek
kondigt zich als een kwelling aan :
"Vader heeft geen tijd om je vandaag te zien"
zijn de enige woorden die in zijn geest
blijven doormalen, allle gevoelens ten spijt.
De gulle kinderlach is het lachen
ontgaan en ontaardt in een
wrede grimas, die een pact sluit
met oprechte, warme tranen.
Onbezorgd kind van vandaag, reeds
belast met de zorgen van morgen.
Blik op oneindig, neemt hij mistroostig
de contouren van tergende regenwolken waar.
Zelfs het wervelende waterballet van
overvloedig vallende regendruppels,
kan hem niet bekoren.
Volgende week komt er weer zo'n dag...