Steeds weer begin ik met nieuwe moed,
maar weet dat ik voor die belofte weer boet.
Dat heb ik telkens weer als ik me aan iemand bind.
Nutteloos, want ik weet toch dat hij wint.
Ik heb geen bindingsangst.
Volgens mij is hij het bangst.
Ik had echt wel beter moeten weten,
ik wist al op voorhand dat ik het mocht vergeten.
Geluk is aan mij niet besteed.
Ik denk wel dat iedereen dat weet.
Telkens als het juist zo goed gaat.
Weet ik toch, het is te laat.